Ik kan me herinneren dat ik vroeger uren buiten speelde. En het was vooral feest als je na het eten nog even mocht. Ik heb 2 meisjes en ik heb recentelijk een voetbal voor ze gekocht. Hup, naar buiten. Lekker gender neutraal tegen een bal aanschoppen. En het maakt niet uit als die in de sloot ligt, of in de tuin van de buurman. Als ze maar lekker naar buiten gaan en niet op de iPad zitten.

Want om terug te komen op die iPad. Er is nu een iPad die je kunt bevestigen aan een potje. Je hoort het goed. AAN- EEN- POTJE. Zodat je kind even rustig zijn of haar behoefte kan doen, terwijl Peppa Pig door de badkamer schalt. Maar het kan altijd gekker hoor.

Je hebt dus ook potjes waar je als ouder een boodschap op kan inspreken (een kleine of een grote, what’s in the name!). En die heet (je raadt het al): De iPot.

Maar het kan nog gekker. Een vriendin van mij is juf op een lagere school en tijdens het 10 minuten gesprek kreeg ze de vraag van een ouder of zij als juf, erop wilde toezien dat Jantje als hij naar de wc ging, wel een boekje mee zou nemen. Dit was namelijk beter voor de stoelgang van Jantje.

Wat gebeurt er met de wereld? Hebben we dit allemaal nodig? Ik ben eens de wereld van vreemde potjes ingedoken en er zijn er heel wat. Je hebt een koninklijk potje, een zingend potje, een potje met een stuur eraan (ik moet toegeven, die had mijn man vroeger vast wel willen hebben), een designer potje (duurder dan onze keuken), een disco potje… En ga zo maar door.

Ik heb het nog even geverifieerd bij mijn eigen moeder wat voor potje wij vroeger thuis hadden, maar dat was godszijdank gewoon een ouderwets plastic potje. En ik kan je garanderen: Ik ben zinnelijk!

Goed, alle gekheid op een potje. Als jij je kind op een zingend potje wilt zetten, moet je dat natuurlijk lekker zelf weten. Maar laten we de hoeveelheid speelgoed én schermtijd wat reduceren. Ik heb het al ingevoerd. Dus als je langskomt en ik ben er niet, dan ben ik misschien bij de buurman…. Om de bal op te halen… ;)