“Dus nu wordt Viv een echte oma i.p.v. een bonus oma!” was hun eerste super enthousiaste reactie. “Ja” antwoorde ik!
En dan gebeurt er wat in dat hoofd. Ze beginnen te malen. Je ziet dat kinderbrein heel hard nadenken en als moeder zet je je dan schrap voor het peloton vragen die dan op je worden afgevuurd. Ik denk alleen maar nee, nee, nee, we blijven even lekker oppervlakkig in onze happy modus. En dan net als in de film lijkt het of alles ineens wordt vertraagd. Je ziet de monden opengaan en dan… Bam bam bam, daar komen de vragen.
“Maar opa en oma waren toch ook getrouwd?
Kun je dan met meer dan één persoon trouwen?
Vond opa oma dan niet meer lief?
Gaan jij en papa dan ook met iemand anders trouwen?
Liselotte haar vader is met een man getrouwd, gaat papa dat dan misschien ook doen?
Kun je dan wel kinderen krijgen?
O… en wordt Bart dan mijn broer?”
“Mam… hallo, mama????” Als het een film geweest zou zijn, lag ik nu op de grond. Gevloerd in een bad vol met vragen waar ik bijna in verdrink. “Ehm. Ja liefje. Mama moet even nadenken.”
Ik hijs mezelf op uit het denkbeeldige vragenbad en hap naar lucht. Ok, ik ben hun moeder en ik ben verantwoordelijk voor deze twee meisjes. En ik wil perse dat hun kijk op het leven een soort van ‘normaal’ blijft. En dan is er maar één ding dat je kunt doen als moeder. Terug naar de basis. En de basis is liefde.
“Papa en mama zijn al getrouwd. En nee, papa gaat niet met een andere man trouwen.” Ik zie de mond van Maria opengaan voor een vervolgvraag, maar waar ik haar normaal gesproken laat uitpraten, snoer ik haar mond nu meteen.
Ik moet iets leuks vertellen, afleiden… “Ja, Bart wordt nu een soort van broer ja! Leuk toch?” Ze knikken ja… Pfeww…
“En opa hield heel veel van oma, maar soms word je verliefd op iemand anders. En nee… mama en papa niet”, zeg ik er snel achteraan. En ondanks ik dat natuurlijk niet kan beloven, gooi ik het er vol overtuiging uit. Soms moet je kinderen ook gewoon kinderen laten zijn en niet met onze keuzes opzadelen.
“Mam?”
“Ja liefje?” Ik zet me schrap. Ik heb zelf geen munitie meer, maar zij wel. Ik geef me over.
“Ehm, en Barry hè is hij al getrouwd? Misschien ga ik later dan wel met hem trouwen.”
“Tuurlijk schatje, dat lijkt me heel gezellig ”